Ekologische landbouw is een systeem dat rekening houdt met die ekologische faktoren, met al die onderlinge relaties dus, en wel op zo'n manier dat geen van de andere factoren schade ondervindt.
Je kan "ekologisch" dus vertalen als millieuvriendelijk, met zo'n weinig mogelijk milieubelasting of -vervuiling, of zelfs met een positief effect op natuur en milieu.
Wat onder de term "ekologisch" valt, kan altijd ook "biologisch" genoemd worden. Het omgekeerde is niet altijd waar.
Een voorbeeld: zeewierkalk is een biologisch produkt. In een teeltsysteem dat zich "ekologisch" wil noemen hoort het echter minder thuis, omdat bij massale ontginning van zeewierkalk een ekosysteem (de Bretonse kust) in de war gestuurd wordt.
Alles wat een schadelijk effekt heeft op het milieu, wordt door ekologische tuinders bewust zoveel mogelijk achterwege gelaten. Zij zadelen hun omgeving niet op met moeilijk afbreekbare giftige stoffen, afkomstig van bestrijdingsmiddelen.
Een belangrijke reden om geen kunstmest te gebruiken is voor hen het feit dat de aanmaak ervan heel veel niet-hernieuwbare energie vraagt. Bemestingstechnieken die watervervuiling in de hand werken, keuren ze af.
Via de komposthoop recykelen ze zoveel mogelijk organisch materiaal. Ze gebruiken alleen minerale meststoffen die bij de ontginning het ekologisch evenwicht ter plaatse zo weinig mogelijk verstoren en geen nare gevolgen voor het milieu hebben.
En bovenal zorgen ze niet alleen voor onbespoten groenten, maar ook voor het behoud van de bodemvruchtbaarheid.
Zonder dat kostbare goed is er immers geen enkel duurzaam lanbouwsysteem denkbaar.
Bedenk bij dit alles dat het er wél toe doet wat ieder in z'n kleine of groete tuin doet. Alleen al in België zijn de partikuliere tuinen samen goed voor duizenden hektare grond! Of, zoals ze in Engeland zeggen: "Every garden counts"
Uit: handboek ekologisch tuinieren de moestuin blz 23/24
